Konstrukcja modelu administrowania infrastrukturą krytyczną

Konstrukcja modelu administrowania infrastrukturą krytyczną, w tym jej ochrony została ujęta w ramy zarządzania kryzysowego jako element tzw. Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego oraz Narodowego Programu Ochrony Infrastruktury Krytycznej tworzącego warunki do poprawy bezpieczeństwa tej infrastruktury m.in. w zakresie przygotowania na sytuacje kryzysowe mogące niekorzystnie wpłynąć na infrastrukturę krytyczną i reagowania w sytuacjach zniszczenia lub zakłócenia jej funkcjonowania oraz jej odtwarzania.

Teoretyczne aspekty infrastruktury krytycznej

Przedstawienie w postaci uogólnionego modelu infrastruktury krytycznej składającej się z wielu złożonych i funkcjonalnie zależnych elementów wymaga wyodrębnienia pewnych składowych, których wzajemne oddziaływanie determinuje sposób prawidłowego działania określonego systemu tej infrastruktury zarówno w aspekcie funkcjonalnym, jak i jego ochrony, rozumianej jako zapewnienie podstawowych atrybutów bezpieczeństwa, takich jak [1]:

Ochrona infrastruktury krytycznej a fazy zarządzania kryzysowego

Proces ochrony infrastruktury krytycznej w sposób umożliwiający minimalizację zagrożeń można ująć w czterech fazach zarządzania kryzysowego. Pierwszą z nich jest faza zapobiegania służąca głównie eliminacji możliwości zaistnienia sytuacji kryzysowej i sprowadzająca się głównie do analizy zagrożeń oraz wykonywania działań redukujących prawdopodobieństwo albo ograniczających skutki awarii, ataków oraz innych zdarzeń zakłócających prawidłowe funkcjonowanie infrastruktury krytycznej.

Metody rozpoznawania i wyznaczania systemów należących do infrastruktury krytycznej

Z uwagi na wysokie koszty zabezpieczenia wszystkich obszarów związanych z funkcjonowaniem państwa i jego obywateli, niezwykle ważne jest właściwe rozpoznawanie, wyznaczanie i projektowanie infrastruktury krytycznej poprzez identyfikowanie poszczególnych elementów wchodzących w jej skład i analizę wymagań dotyczących ich ochrony, a także definiowanie środków zabezpieczeń oraz określanie architektury rozwiązań minimalizujących ryzyko utraty jej integralności. 

Ochrona infrastruktury krytycznej w Polsce w kontekście zadań organizacji zhierarchizowanych

Nieograniczone i spokojne życie obywateli oraz przedsiębiorców, a także bezpieczeństwo wszelkich dóbr środowiskowych i finansowych są uzależnione od wielu aspektów. Jednym z nich jest infrastruktura krytyczna obejmująca  materialne i informacyjno-technologiczne urządzenia, sieci, usługi i dobra, których naruszenie lub zniszczenie mogłoby spowodować poważne skutki dla zdrowia, bezpieczeństwa państwa i jego obywateli, a także dla skutecznego funkcjonowania organów władzy i administracji publicznej oraz instytucji i przedsiębiorców [1],[2].

Metoda wyznaczania optymalnego rozwiązania środków ochrony

Wskazanie określonego systemu do grupy elementów infrastruktury krytycznej wymaga wdrożenia środków ochrony na podstawie przeprowadzonej analizy ryzyka i sformułowanych wymagań bezpieczeństwa [1], w celu zminimalizowania wystąpienia zdarzeń skutkujących zniszczeniem, uszkodzeniem bądź zakłóceniem jego działania. Biorąc pod uwagę wysokie koszty wdrażania i utrzymywania zabezpieczeń dla takiego systemu niezwykle ważne jest  wyznaczanie najlepszego, optymalnego rozwiązania w zakresie środków jego ochrony z punktu widzenia kryterium kosztów [2],[3].

logo.png
Utwory z tej strony są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe, pewne prawa zastrzeżone na rzecz autora i machnacz.eu. Zezwala się na dowolne wykorzystywanie treści publikacji pod warunkiem wskazania autora i podania informacji o licencji.
© 2012-2024 machnacz.eu. Powerd by ITbrain.

Kontakt

info@machnacz.eu

Search