W celu przeciwdziałania zagrożeniom oraz ryzykom zniszczenia, uszkodzenia bądź zakłócenia funkcjonowania infrastruktury krytycznej, istotne są realne skoordynowane działania podejmowane przez wszystkie zaangażowane podmioty w obszarze ochrony tej infrastruktury.
Do grupy takich wspólnych działań można by zaliczyć m.in.:
- bieżącą identyfikację niepożądanych zdarzeń, prowadzących do urzeczywistnienia zagrożeń uniemożliwiających lub zakłócających prawidłowe funkcjonowanie infrastruktury,
- stworzenie mapy ryzyka uwzględniającej następujące etapy zarządzania ryzykiem:
- określenie wszelkich aktywów infrastruktury krytycznej wpływających na jej integralność, rozumianą jako właściwość polegającą na tym, że realizuje ona swoją zamierzoną funkcję w nienaruszony sposób, wolny od celowej lub przypadkowej nieautoryzowanej manipulacji,
- identyfikacja zagrożeń zarówno tych wywołanych siłami natury, jak i działaniami człowieka,
- oszacowanie podatności aktywów infrastruktury krytycznej, czyli słabości, które mogą być wykorzystane przez zidentyfikowane zagrożenia,
- zidentyfikowanie ryzyk, określanie ich wielkości i wskazanie obszarów infrastruktury krytycznej wymagających zabezpieczeń, rozumianych jako zbiór polityk, procedur i innych mechanizmów pozwalających na zredukowanie zidentyfikowanego ryzyka.
- wdrożenie ciągłego procesu zarządzania ryzykiem, w celu zapobiegania lub minimalizowania potencjalnych strat wynikających z awarii, ataków oraz innych zdarzeń zakłócających prawidłowe funkcjonowanie państwa i jego obywateli,
- stworzenie warunków, zapewniających ciągłość funkcjonowania administracji publicznej i infrastruktury krytycznej, odwzorowanych w planach ciągłości działania, na podstawie których następować będzie uruchomienie działań w sytuacji zagrożenia lub zakłócenia funkcjonowania infrastruktury krytycznej poprzez wszczęcie odpowiednich procedur, stosownie do występującego zagrożenia,
- zapewnienie odpowiednio przeszkolonego personelu potrafiącego praktycznie korzystać z opracowanych planów ochrony oraz wszelkich procedur i instrukcji,
- opracowanie i posiadanie umiejętnosci wszczęcia odpowiednich procedur, stosownie do występującego zagrożenia, w tym skierowaniu odpowiednich sił i środków do działań ratowniczych,
- posiadanie i umiejętność korzystania ze środków technicznych, takich jak np. systemy łączności, pozwalające na sprawne koordynowanie i kierowanie działaniami prowadzonymi w związku z sytuacją kryzysową, aż do ustania przyczyn, które spowodowały powstanie zagrożenia,
- zapewnienie funkcjonowania urządzeń i obiektów użyteczności publicznej i infrastruktury komunalnej w przypadku odbudowy infrastruktury sprawdzającej się do przywracania stanu sprzed sytuacji kryzysowej,
- sporządzenie analiz i raportów dotyczących działań podmiotów systemu bezpieczeństwa podczas reagowania i odbudowy, w celu usprawnienia planów ochrony, w tym programów i procedur,
- podejmowanie działań zmierzających do modyfikacji planów ochrony, programów i procedur reagowania, w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia zagrożeń, aby uniknąć ponownej sytuacji kryzysowej wywołanej tymi samymi zagrożeniami lub zdarzeniami o podobnym charakterze,
- wdrożenie rozwiązań pozwalających na bieżącą weryfikację sprawności istniejących systemów zabezpieczeń w systemie ochrony infrastruktury krytycznej.
W dobie eksploracji przestrzeni kosmicznej i zaawansowanych technologii, a także wciąż wzrastających i pojawiających się nowych ryzyk, w tym zagrożeń terrorystycznych, bezpieczeństwo stało się ważnym elementem życia społecznego i gospodarczego.
Ważnym elementem działań związanych z ochroną infrastruktury krytycznej nie powinno być wyłącznie zabezpieczenie jej elementów, ale również wypracowanie takich rozwiązań, dzięki którym ewentualne uszkodzenia i zakłócenia w jej funkcjonowaniu byłyby możliwie krótkotrwałe, łatwe do usunięcia i nie wywoływały dodatkowych strat dla obywateli i gospodarki. Istota tych zadań powinna także sprowadzać się nie tyle do zapewnienia ochrony infrastruktury przed zagrożeniami, ale również do ograniczania ich skutków oraz szybkiego jej odtworzenia na wypadek awarii, ataków oraz innych zdarzeń zakłócających prawidłowe funkcjonowanie organów państwa i jego obywateli.
Proces projektowania i budowania systemów infrastruktury krytycznej i wdrażanie środków ochrony powinien uwzględniać konieczność zapewnienia funkcjonowania urządzeń i obiektów użyteczności publicznej oraz infrastruktury komunalnej w przypadku odbudowy infrastruktury sprawdzającej się do przywracania stanu sprzed sytuacji kryzysowej.
Definiowanie środków ochrony infrastruktury krytycznej
Proces definiowania zabezpieczeń infrastruktury krytycznej
Metoda wyznaczania optymalnego rozwiązania środków ochrony
Koszty wdrożenia i wydatki operacyjne dot. środków ochrony
Publikacja jest dostępna na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe, pewne prawa zastrzeżone na rzecz autora i machnacz.eu. Zezwala się na dowolne wykorzystywanie treści publikacji pod warunkiem wskazania autora i podania informacji o licencji.
