W dobie operacji asynchronicznych i konfliktów poznawczych ochrona infrastruktury krytycznej nie może opierać się wyłącznie na zabezpieczeniach technicznych.
Dziś zagrożeniem nie jest tylko to, co może zostać zaatakowane, ale to, co system może zrobić sam ze sobą, gdy zostanie poddany precyzyjnie zaprojektowanemu zakłóceniu.
W epoce postępującej cyfryzacji, infrastruktura krytyczna (IK) nie ogranicza się już do fizycznych obiektów, jak elektrownie czy wodociągi. Przekształciła się w ekosystem zależności, kodów, sensorów i danych — i to właśnie one stają się dziś polem bitwy.
Ochrona infrastruktury krytycznej w obecnych czasach wymaga zintegrowanego podejścia, które uwzględnia zarówno fizyczne, jak i cyfrowe aspekty bezpieczeństwa. Wymaga to nie tylko współpracy między sektorem publicznym i prywatnym, ale również stałego rozwijania umiejętności pracowników oraz inwestycji w nowoczesne technologie i badania nad bezpieczeństwem.
Przygotowanie odpowiednich działań w obszarze zapobiegania zagrożeniom infrastruktury krytycznej wymaga ich wdrożenia, bieżącego śledzenia ich wykonywania oraz kontroli statusu poszczególnych zidentyfikowanych ryzyk.
Analiza ryzyka dostarczyła materiał wspierający podejmowanie decyzji odnośnie priorytetów postępowania w stosunku do określonych zdarzeń. Podejmując konkretne działania uwzględnia się szerszy kontekst ryzyka. Dotyczy to okoliczności wpływu na organy, które nie ponoszą bezpośrednich odpowiedzialności ani korzyści z podejmowanych ryzyk w stosunku do organu bezpośrednio odpowiedzialnego za ryzyko, jak i rezultat działania będący skutkiem podejmowanej decyzji. Może to w szczególności doprowadzić do decyzji o niepostępowaniu z ryzykiem w jakikolwiek sposób poza stosowaniem nad nim tylko środków kontrolnych.
Elementem procesu zarządzania ryzykiem jest faza jego analizy, podczas której szacuje się wielkości prawdopodobieństwa i skutki zaistnienia zidentyfikowanych uprzednio ryzyk. Jest to proces służący poznaniu ryzyka oraz określenia jego poziomu. Gromadzone są tu podstawy do szacowania ryzyka oraz podejmowania decyzji w zakresie postępowania z nim. Uzyskane wyniki tego etapu stanowią podstawę do dalszego planowania reakcji na niekorzystne zjawiska.
