Efektywne zarządzanie ryzykiem, niezależne od formy i obszaru działania, wymaga przede wszystkim planowania sprowadzającego się do przewidywania tego, w jaki sposób będą kształtowały się w przyszłości różne procesy lub zdarzenia, a także do programowania i tworzenia planu.
Działaniem w ramach cyklu zarządzania ryzykiem jest jego identyfikacja sprowadzająca się do wykrycia źródeł ryzyka i jego opisu, a następnie usystematyzowania ryzyk według przyjętych kategorii. Ze względu na charakter czynności proces ten powinien być wykonywany wielokrotnie zarówno podczas planowania, jak i w nieskończonym cyklu zarządzania ryzykiem.
Elementem procesu zarządzania ryzykiem jest faza jego analizy, podczas której szacuje się wielkości prawdopodobieństwa i skutki zaistnienia zidentyfikowanych uprzednio ryzyk. Jest to proces służący poznaniu ryzyka oraz określenia jego poziomu. Gromadzone są tu podstawy do szacowania ryzyka oraz podejmowania decyzji w zakresie postępowania z nim. Uzyskane wyniki tego etapu stanowią podstawę do dalszego planowania reakcji na niekorzystne zjawiska.
Analiza ryzyka dostarczyła materiał wspierający podejmowanie decyzji odnośnie priorytetów postępowania w stosunku do określonych zdarzeń. Podejmując konkretne działania uwzględnia się szerszy kontekst ryzyka. Dotyczy to okoliczności wpływu na organy, które nie ponoszą bezpośrednich odpowiedzialności ani korzyści z podejmowanych ryzyk w stosunku do organu bezpośrednio odpowiedzialnego za ryzyko, jak i rezultat działania będący skutkiem podejmowanej decyzji. Może to w szczególności doprowadzić do decyzji o niepostępowaniu z ryzykiem w jakikolwiek sposób poza stosowaniem nad nim tylko środków kontrolnych.
Przygotowanie odpowiednich działań w obszarze zapobiegania zagrożeniom infrastruktury krytycznej wymaga ich wdrożenia, bieżącego śledzenia ich wykonywania oraz kontroli statusu poszczególnych zidentyfikowanych ryzyk.
Rozpoznanie i wyznaczenie infrastruktury krytycznej, w celu zapewnienia utrzymania podstawowych atrybutów bezpieczeństwa wymaga wdrażania środków ochrony adekwatnych do postawionych wymagań i przeprowadzanej analizy ryzyka. Nie wyklucza to jednak takiego projektowania i budowania systemów stanowiących elementy tej infrastruktury, aby już sama ich konstrukcja uwzględniała stosowne zabezpieczenia odnoszące się do standardowych ryzyk dla określonego typu systemów należących do poszczególnych sektorów infrastruktury krytycznej. Odpowiednie zaprojektowanie architektury rozwiązań systemów oraz wchodzących w ich skład powiązanych ze sobą funkcjonalnie obiektów, w tym urządzeń, instalacji oraz kluczowych usług dla bezpieczeństwa państwa i jego obywateli bezpośrednio wpływa na koszt implementacji środków ochrony.
